Szlak żółty rowerowy Borowa – Jaksonowice – Łozina (17,4 km)
Borowa – (3,4 km) Stępin – (7,1 km) Januszkowice – (10,6 km) Jaksonowice – (15,0 km) Zaprężyn – (16,4 km) Bierzyce – (17,4 km) Łozina
Północny odcinek szlaku wokół Długołęki. Trasa biegnie pograniczem Równiny Oleśnickiej i Wzgórz Trzebnickich, prowadzi terenami rolniczymi z większymi podjazdami na widokowym odcinku Januszkowice – Zaprężyn. Nawierzchnia – niemal wyłącznie lokalne szosy asfaltowe z krótkim odcinkiem gruntowym Skała – Zaprężyn (możliwy objazd). Po drodze pałac i kościół w Borowej, kościoły w Stępinie, Januszkowicach i Jaksonowicach i pałac w Zaprężynie. Szlak oznakowany rzadko, tylko tabliczkami.
Trasa zaczyna się na skrzyżowaniu koło stacji Borowa Oleśnicka (gm. Długołęka), dokąd szlak żółty biegnie z Długołęki.
Stacja Borowa Oleśnicka położona jest na linii Wrocław – Oleśnica, która powstała jako część połączenia do Kluczborka w 1868 r. Linia została zelektryfikowana w 1972 r., kursują nią połączenia Wrocław – Łódź – Warszawa. Budynek stacji pochodzi z lat budowy linii.
Borowa (niem. Bohrau) wzmiankowana była w 1249 r., w XV-XVI w. stanowiła siedzibę rodową rodziny von Borschniz, w XVII-XVIII w. należała do von Esslingerów, hr. von Gfug i rodziny von Logau. Ok. 1750 r. przeszła w ręce von Schwerinów i pozostała w ich rękach do 1945 r. Pod koniec 2. wojny światowej Günther Grundmann, Konserwator Zabytków Prowincji Dolnośląskiej urządził w tutejszym pałacu składnicę dzieł sztuki.
Jedziemy przez wieś główną ul. Lipową, którą prowadzi krótka droga wojewódzka nr 440.
W centrum Borowej po lewej wjazd do pałacu.
Pałac w Borowej powstał w XVI/XVII w. na wyspie otoczonej fosą. Od ok. 1750 r. do 1945 r. należał do rodziny von Schwerin, pruskich generałów i hrabiów, którzy przebudowali go w stylu barokowym. W 1905 r. budynek rozbudowano po pożarze, powstała wtedy modernistyczno-secesyjna wieża i przybudówki. Po 1945 r. w pałacu utworzono szkołę, w folwarku powstał PGR. Od 2005 r. własność prywatna, działał tu hotel z restauracją. W południowym ryzalicie w kształcie trójkątnego tympanonu herb rodowy Schwerinów i dekoracja stiukowa. Pięciokondygnacyjna wieża z zegarem i dzwonem ma 40 m wys. Wokół park dworski o pow. 8 ha, położony na wyspach pomiędzy rzekami i kanałami.
Za pałacem mijamy kościół MB Królowej Polski.
Kościół MB Królowej Polski, pierwsza świątynia powstała tu prawdopodobnie w XV w., ok. 1550 r. została przejęta przez protestantów, którzy postawili nową budowlę w 1632 r. Po przerwie w latach 1653-1707 świątynia wróciła w ręce ewangelików. W 1771 r. hr. Fryderyk Albrecht von Schwerin ufundował obecny kościół w skromnym stylu barokowym z drewnianą wieżą, kryty gontem. W 1865 r. dostawiono murowaną neoromańską wieżę. Wewnątrz rokokowo-klasycystyczny konfesjonał z 1771 r. i epitafium Jana Krzysztofa Weltza (zm. 1766).
Przecinamy dolinę potoku Topór i dwupasmową szosę Wrocław – Oleśnica (sygnalizacja świetlna). Ul. Dębową opuszczamy Borową, kierując się dość ruchliwą szosą w kierunku Dobroszyc i Twardogóry.
Po prawej widać wieże Oleśnicy, po krótkiej chwili osiągamy zabudowania Stępina.
Stępin wzmiankowany był w 1288 r. jako Stampil, późniejsza niemiecka nazwa brzmiała Stampen.
W centrum wsi znajduje się kościół Narodzenia NMP, wzmiankowany w 1338 r. Obecny gotycki z XV w., z wieżą z XVI w., w 1592 r. przejęty przez ewangelików. Przy wejściu gotycka chrzcielnica z XV w. Wewnątrz późnogotycki portal z XVI w., barokowy ołtarz główny z pocz. XVIII w. i klasycystyczna ambona z ok. 1800 r.
Naprzeciwko kościoła stoi dawna gospoda Karla Birke. Przed kościołem skręcamy w lewo w wąską szosę w kierunku Januszkowic.
Po prawej widać bliską krawędź Wzgórz Trzebnickich i równoległą drogę ekspresową S8 Wrocław – Łódź – Warszawa. Po dłuższej chwili docieramy do Januszkowic.
Januszkowice wzmiankowane były w dokumencie papieża Innocentego IV z 1253 r. pod nazwą Janisicovici, późniejsza nazwa niemiecka brzmiała Jäntschdorf. Dzieliła się na dwie części: Górne i Dolne Januszkowice, które w XVI-XVIII w. z przerwami należały do rodu von Gaffron. Przed 1856 r. obie części posiadał ks. Wilhelm August von Braunschweig-Oels, a w latach 1884-1945 rodzina królów Saksonii – Wettinów.
Jedziemy ul. Klonową, między jej zakrętami po prawej pozostałości folwarku i zrujnowany dwór.
Dwór powstał pod koniec XVI w., wiele razy go przebudowywano m. in. w 1822 i 1902 r. Od poł. XIX w. był siedzibą dzierżawców majątku (rodziny Scupin i Pauly). Po 1945 r. przebudowany z zatarciem cech stylowych i zamieniony w budynek mieszkalny, obecnie opuszczony i zrujnowany.
Chwilę dalej znajduje się kościół NMP Królowej Polski.
Kościół NMP Królowej Polski powstał w 1841 r. i został przebudowany w 1890 r. oraz w latach 1933-36. Posiada neoromańską wieżę i bezstylowy korpus, pochodzący z lat ostatniej przebudowy.
Docieramy do głównej ul. Wrocławskiej, biegnącej ze Szczodrego, gdzie jedziemy na wprost. Krętą szosą przecinamy dolinę Dobrej i opuszczamy Januszkowice.
Przejeżdżamy wiaduktem na drogą S8, za skrzyżowaniem z szosą do Kępy wkraczamy we Wzgórza Trzebnickie, które wyraźną krawędzią stykają się tu z Równiną Oleśnicką. Wyraźnym podjazdem osiągamy wierzchowinę grzbietu, po prawej widać w oddali wieże Oleśnicy. Przed nami Jaksonowice, zjeżdżamy do wsi i przecinamy dolinę Jagodnej.
Jaksonowice wzmiankowane były w 1332 r. jako villa Jaxonowicz, późniejsza niemiecka nazwa brzmiała Jackschönau.
Po prawej mijamy folwark, za nim kościół Wniebowstąpienia Pana Jezusa.
Neogotycki kościół Wniebowstąpienia Pana Jezusa został wzniesiony przez ewangelików w latach 1883-84.
Jedziemy do końca Jaksonowic, gdzie w lewo (szosa Oleśnica – Węgrów).
Jedziemy lekko do góry, skrajem doliny Jagodnej.
Za skrzyżowaniem z szosą do Skały przekraczamy potok i skręcamy w lewo w drogę polną, wspinającą się wyraźnie na wierzchowinę kolejnego grzbietu. Można ten odcinek ominąć, jadąc dalej asfaltem przez Węgrów, gdzie w lewo na Łozinę. Docieramy do widokowej szosy Węgrów – Łozina, gdzie w lewo.
Zjeżdżamy malowniczym wąwozem lessowym (Czarny Jar) do Zaprężyna i doliny Krakowianki.
Zaprężyn wzmiankowany był w 1342 r., stanowił własność rodzin: von Ohm, von Doebschutz, von Strachwitz i von Pogorell. W 1936 r. hitlerowcy zmienili słowiańską nazwę Sapraschine na Lindenhof.
Po prawej mijamy pałac.
Neorenesansowy pałac wzniesiono w latach 1880–90, posiada narożniki ozdobione charakterystycznymi wypukłymi kamiennymi płytami, obok niewielki park. Obecnie własność prywatna.
Docieramy do głównego skrzyżowania z szosą do Krakowian, gdzie w lewo. Opuszczamy Zaprężyn, jedziemy skrajem doliny Krakowianki i opuszczamy Wzgórza Trzebnickie.
Po krótkiej chwili docieramy do Bierzyc, gdzie z prawej przychodzi szlak czerwony Trzebnicka Pętla Rowerowa z Zawoni.
Bierzyce wzmiankowane były w dokumencie papieskim z 1253 r., jako posiadłość klasztoru św. Wincentego na Ołbinie we Wrocławiu. W 1292 r. Goswinus lokował wieś na prawie niemieckim. Później wieś była własnością rodów: von Falkenberg (1503), von Schlichting (1614), von Prittwitz, von Scheliha (od 1720).
Wracamy do głównej szosy z Węgrowa, gdzie w prawo. Osiągamy Łozinę, ul. Milicką mijamy szkołę. W centrum wsi nasza trasa się kończy, szlak żółty prowadzi dalej do Długołęki.