Szlak rowerowy R9 Sobótka Zachodnia – Tworzyjanów – Mietków

Szlak rowerowy R9 Sobótka Zachodnia – Tworzyjanów – Mietków (11,5 km) 

Sobótka Zachodnia – (1,4 km) Strzeblów – (2,6 km) Garncarsko – (4,3 km) Tworzyjanów – (7,7 km) Maniów – (11,5 km) Mietków
Odcinek długodystansowego szlaku rowerowego R9 Adriatyk – Bałtyk, biegnący spod stóp Ślęży do doliny Bystrzycy. Prowadzi lekko pofalowanym terenem na pograniczu Równiny Wrocławskiej i Świdnickiej. Nawierzchnia wyłącznie asfaltowa, szosy o umiarkowanym natężeniu ruchu. Po drodze krzyż pojednania w Strzeblowie, pałacyk w Garncarsku, pałac w Tworzyjanowie, kaplica w Maniowie i ruiny pałacu w Mietkowie.


Trasa zaczyna się u stóp Masywu Ślęży, na głównym skrzyżowaniu w Sobótce Zachodniej, na pograniczu jej dwóch części – Górki i Strzeblowa, dokąd szlak R9 biegnie z Wirów.
Strzeblów (niem. Ströbel) wzmiankowany był w 1150 r. jako posiadłość augustianów, w których władaniu pozostał aż do sekularyzacji w 1810 r. W 1768 r. rozpoczęto wydobycie granodiorytów. W 1885 r. doprowadzono linię kolejową z Wrocławia, przedłużoną w 1898 r. do Świdnicy, umożliwiło to znaczne zwiększenie wydobycia granitów. W 1973 r. miejscowość włączono w granice Sobótki pod nazwą Sobótka Zachodnia.
Jedziemy ul. M. Curie-Skłodowskiej lekko w dół w stronę Strzeblowa, po prawej kamienna kapliczka słupowa z 1593 r. a na skrzyżowaniu z ul. Polną krzyż pojednania (127x75x24 cm). Ul. R. Zmorskiego docieramy do centrum Strzeblowa, po lewej duże kamieniołomy granitu z Jeziorem Wyspowym w dawnym wyrobisku (obecnie teren rekreacyjny).


Przekraczamy tory linii kolejowej Kobierzyce – Świdnica, koło stacji Sobótka Zachodnia.
W 1885 r. doprowadzono tu linię kolejową z Wrocławia, przedłużoną w 1898 r. do Świdnicy. Ruch osobowy zawieszono w 2000 r., pozostał ruch towarowy, obsługujący pobliskie kamieniołomy. Ceglany budynek dworca został zniszczony w 1945 r., istniała tu również wieża ciśnień. Powojenny parterowy budynek wyburzono w 2013 r., zachowała się nastawnia z okresu międzywojennego i budynek mieszkalny z lat budowy linii.

Docieramy do skrzyżowania z ul. Chopina, biegnącą z Sobótki, gdzie w lewo. Do końca trasy będziemy podążać umiarkowanie ruchliwą szosą Sobótka – Środa Śląska. Opuszczamy miasto, przekraczamy Czarną Wodę i osiągamy Garncarsko.

Garncarsko wzmiankowano w 1250 r. pod nazwą Garncarsco jako osadę rzemieślniczą lub służebną. W XIV w. pojawiła się niemiecka nazwa Marcusdorf. Od 1351 r. do sekularyzacji w 1810 r. wchodziła w skład dóbr klasztoru augustianów we Wrocławiu. Jeden z chłopów, Beutel, przez 23 lata odmawiał płacenia klasztorowi daniny, za co został w 1463 r. powieszony przed murami Wrocławia. W 1825 r. własność rotmistrza Hufelanda, później do 1945 r. rodziny von Becker. Znajdował się tu romański lew, przeniesiony w 1812 r. z okolicznych pól do wsi, a w 1954 r. pod kościół św. Anny w Sobótce. W 1937 r. zmieniono nazwę na Marxdorf. W 1950 r. odkopano również rzeźbę mnicha, znajdującą się obecnie przy drodze na Przełęcz pod Wieżycą.
Po prawej pałacyk z pomnikowym dębem.
Pałacyk z 2. poł. XIX w., posiada narożną wieżę, tarasy i loggię, obecnie własność prywatna.

Jedziemy przez wieś główną ul. Nowowiejską, po prawej pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej i folwark z 2. poł. XIX w., po lewej piaskowcowa kapliczka pojednania.

Opuszczamy Garncarsko i gm. Sobótka (pow. wrocławski), wkraczamy na teren gm. Marcinowice (pow. świdnicki). Przecinamy bardzo ruchliwą szosę nr 35 Wrocław – Świdnica koło stacji benzynowej, po lewej widać zabudowania Tworzyjanowa.

Tworzyjanów składa się z dwóch dawnych wsi: Kiefendorf (Sosnów) i Floriansdorf (właściwy Tworzyjanów). Najwcześniejsze wzmianki o wsi pochodzą z 1545 r., kiedy należała do rodziny Krzysztofa Petoche, a w 1548 r. do rodziny von Bock. W XVII w. właścicielem wsi był Hans von Gellhorn, a po nim rodzina von Schickfuß. Od 1876 r. do 1930 r. właścicielem był hr. Heinrich Hoslingen von Schickfuß.
Opuszczamy dolinę Czarnej Wody, przed nami lekki podjazd na wysoczyznę. Warto podjechać 250 m w lewo do pałacu.
Pałac z 1884 r. zbudowano na miejscu dawnego dworu, który powstał prawdopodobnie w XVI w. i przebudowany był później na barokowy. Przy pałacu znajdował się staw i altana, całość otoczona była fosą i 4-ha parkiem.

Mijamy tereny przemysłowe i opuszczamy Tworzyjanów oraz gm. Marcinowice (pow. świdnicki), wkraczamy na teren gm. Mietków (pow. wrocławski). Jedziemy lekko pofalowanym odcinkiem, z tyłu widać okazały Masyw Ślęży.

Osiągamy Maniów (ul. Sobócka), wyraźnym zjazdem wkraczamy do doliny Bystrzycy i obejmującego nią parku krajobrazowego.
Maniów wzmiankowano w 1318 r. jako Parvum Manow, późniejsza nazwa niemiecka brzmiała Wenig Mohnau. Właścicielami wsi były rodziny: 1568 – von Reichau i von Schindel, 1650 – von Hegewald, 1733 – von Poser, 1785 – baron Ezettritz, od 1801 – von Schweinitz.

Na głównym skrzyżowaniu warto podjechać 150 m w lewo ul. Główną do kaplicy.
Kaplica cmentarna św. Krzysztofa pochodzi z 1854 r. Obok pomnik 23 poległych w 1. wojnie światowej mieszkańców Maniowa i Maniowa Małego oraz dawny cmentarz.

Jedziemy przez wieś ul. Sobócką, mijając kilka kapliczek i krzyży. Z dolnej części wsi można podjechać 600 m w lewo do grodziska stożkowatego z XIII-XIV w.

Opuszczamy Maniów, po prawej w wyrobisku żwirowni duży Zbiornik Proszkowicki z kąpieliskiem Plaża na Cyplu. Za terenami przemysłowymi przekraczamy suchy kanał ulgi ze Zbiornika Mietkowskiego i przecinamy pas lasów łęgowych. Przecinamy Bystrzycę koło ujścia ze Zbiornika Mietkowskiego, w oddali po lewej widać tamę.

Docieramy do wsi gminnej – Mietkowa (ul. Bystrzycka), w głębi po lewej ruiny pałacu.
Mietków wzmiankowany był w 1326 r. jako Mettichaw (później Metkow), nazwa wywodzi się od słowa miód. Późniejsza niemiecka nazwa brzmiała Mettkau. Wieś należała do rodów: von Seidlitz, von Schindel, von Glaubitz i von Pinto. W latach 30. XX w. majątek został rozparcelowany przez Śląską Spółkę Ziemską. W latach 1974-86 na Bystrzycy wybudowano Zbiornik Mietkowski, obok wsi powstała zapora o wys. 17 m. Koło jeziora duża kopalnia piasku.
Ruiny pałacu, pierwotnie wieży mieszkalnej z XV-XVI w., przekształconej w XVIII w. na dwór. Całość po 1855 r. przebudowano na neogotycki pałac, opuszczony po 1945 r. Dwupiętrowy budynek na planie kwadratu, w południowej części ruiny wieży z XVI w., na narożach wieżyczki. Zachował się taras oraz sklepienie kolebkowe z lunetami na parterze dawnej wieży. Obok fragmenty zdewastowanego parku krajobrazowego.

Z lewej ul. Ogrodową dochodzi szlak czarny z Żarowa, skręcamy razem z nim w lewo w ul. Kolejową. Mijamy urząd gminy, gdzie kończy się szlak czarny.

Przecinamy tory starego przebiegu linii kolejowej Wrocław – Wałbrzych, po lewej teren dawnej stacji.
Dawna stacja Mietków powstała na linii Wrocław – Świebodzice, otwartej w 1842 r. i przedłużonej później do Wałbrzycha. Linia została zelektryfikowana w 1928 r. i pozbawiona trakcji elektrycznej w 1945 r. Ponowna elektryfikacja miała miejsce w 1965 r. W związku z budową Zbiornika Mietkowskiego linię przełożono na północ w 1983 r. Stary przebieg trasy został pozbawiony trakcji elektrycznej, jej krótki fragment funkcjonuje obecnie jako bocznica do piaskowni. Ceglany budynek dworca został otynkowany i w znacznym stopniu przebudowany na cele mieszkalne.

Opuszczamy Mietków, przed nami przejazd na obecnej linii kolejowej ze stacją, gdzie kończymy trasę.
Obecna stacja Mietków powstała w 1983 r. na przełożonym w związku z budową Zbiornika Mietkowskiego odcinku linii Wrocław – Wałbrzych. Budynek dworca został rozebrany w 2007 r.

Szlak R9 biegnie dalej do Kątów Wrocławskich.

Dodaj komentarz