Szlak niebieski Boguszów-Gorce Zachód – Mniszek – Chełmiec (Szlak E3)

os-grunwaldzkie-05

Szlak niebieski Boguszów-Gorce Zachód – Mniszek – Chełmiec
Boguszów-Gorce Zachód – (2,2 km) Mniszek (711 m) – (3,5 km) Osiedle Gruwaldzkie – (6,0 km) Chełmiec (851 m)
Odcinek dalekobieżnego szlaku E3, biegnący przez Masyw Chełmca w Górach Wałbrzyskich. Prowadzi ze stacji Boguszów-Gorce Zachód przez dzielnicę Gorce na stromy szczyt Mniszka, schodzi równie stromo do Osiedla Grunwaldzkiego, po czym ponownie wspina się na szczyt Chełmca. Trasa biegnie głównie drogami leśnymi i ścieżkami, po drodze znajduje się wieża widokowa na szczycie Chełmca. Uwaga na strome podejście na szczyt Mniszka.


Trasa zaczyna się na stacji Boguszów-Gorce Zachód, położonej na linii kolejowej Wałbrzych – Jelenia Góra, dokąd szlak niebieski prowadzi z Kamiennej Góry.
Stacja powstała na zbudowanej w 1867 r. linii Śląskiej Kolei Górskiej z Wałbrzycha do Jeleniej Góry. Budynek stacyjny pochodzi z XIX/XX w. W pobliżu stacji znajduje się odrestaurowany w 2014 r. budynek dawnego szybu Witold kopalni węgla kamiennego Victoria, zaadaptowany na centrum kulturalno-kongresowe.


Idziemy drogą dojazdową do stacji i skręcamy w lewo w ul. Wesołowskiego i Masalskiego, przechodząc pod wiaduktem kolejowym. Docieramy do centrum dzielnicy Gorce, gdzie przekraczamy szosę nr 367 Wałbrzych – Kamienna Góra.

Gorce – dawna wieś i osiedle, obecnie zachodnia część miasta Boguszów-Gorce, położona u stóp Mniszka w Górach Wałbrzyskich, przy linii kolejowej Wałbrzych – Jelenia Góra i szosie Wałbrzych – Kamienna Góra. Wieś prawdopodobnie wzmiankowana była w 1263 r., lecz została później opuszczona. Obecne Gorce powstały prawdopodobnie w XVII w. jako osada leśna, później rozwinęło się tkactwo chałupnicze. W 1746 r. powstała tu pierwsza kopalnia, w końcu XVIII w. rozpoczęły wydobycie kolejne, do największych należały Gustaw i Klara. W 1882 r. powstał tu nowy typ pieca do wytwarzania koksu. W latach 1870-1920 liczba mieszkańców wzrosła 10-krotnie, w 1867 r. doprowadzono linię kolejową. W okresie międzywojennym zamknięto część kopalni. W 1954 r. Gorce otrzymały prawa osiedla, kopalnia posiadała dwa szyby (Witold i Klara). W 1973 r. osiedle włączono w granice miasta Boguszów-Gorce, po upadku górnictwa w latach 90. XX w. doszło do gwałtownego wzrostu bezrobocia.

Idziemy ul. T. Kościuszki podziwiając architekturę osiedla górniczego, by po krótkiej chwili skręcić w prawo w ul. Olimpijską.

Mijamy po lewej budynek Hotelu Piotr i stadion piłkarski po prawej.

Na skręcie ulicy idziemy prosto ścieżką i wkraczamy w las, porastający strome zbocza Mniszka (711 m).

Skręcamy w prawo w drogę leśną, okrążającą górę, skręcając w lewo możemy skrócić trasę i uniknąć uciążliwego podejścia na szczyt. Idziemy po poziomicy, mijając po prawej dawne hałdy kopalni węgla. U wylotu niewielkiej doliny skręcamy w lewo i rozpoczynamy bardzo strome i uciążliwe podejście zarośniętą ścieżką. Z prześwitów widać Dzikowiec i Karkonosze. Po pokonaniu ok. 100 m podejścia skręcamy w prawo w kolejną drogę stokową, na rozdrożu wybieramy lewą odnogę. Skręcamy w lewo w ścieżkę, która już nieco łagodniej wprowadza nas na wyższą z kulminacji Mniszka (711 m n.p.m.).

Mniszek – izolowany dwuwierzchołkowy szczyt (711 i 704 m) w Górach Wałbrzyskich, położony na południowy zachód od Chełmca i górujący nad Gorcami. Strome zbocza zbudowane są z porfirów, eksploatowanych niegdyś w kamieniołomach. Ok. 1900 r. na Mniszku zbudowano gospodę Ungerbaude z drewnianą wieżą widokową, które istniały jeszcze po 1920 r., później zostały rozebrane. Obecnie szczyt zarośnięty jest lasem.

Schodzimy na siodło między kulminacjami 711 i 704 m, gdzie skręcamy w prawo. Docieramy do drogi stokowej, gdzie kierujemy się w lewo i od razu w prawo. Schodzimy stromą ścieżką w dół, u podnóża Mniszka z lewej dochodzi droga stokowa, którą biegnie skrót omijający szczyt. Opuszczamy las i przecinamy bitą ul. Łączną.

Schodzimy do dolinki, w której położone jest Osiedle Grunwaldzkie. Skręcamy w lewo w ul. W. Witosa i od razu w prawo, w ścieżkę, biegnącą skrajem lasu. Przed nami ładny widok na okolicę i odległe Karkonosze.

Skrętem w prawo wkraczamy w las, porastający Masyw Chełmca. Podchodzimy dość stromo dolinką do osiągnięcia linii grzbietu. Na skrzyżowaniu dróg leśnych skręcamy w lewo skos i podchodzimy chwilę dość stromo, mijając po prawej kulminację 753 m. Docieramy na przełęcz, gdzie opuszczamy granice miasta Boguszów-Gorce, wkraczając na teren miasta Szczawno-Zdrój.

Podchodzimy pod szczyt Chełmca Małego (776 m) po lewej, z prawej przychodzi droga bita z zielonym szlakiem z Boguszowa. Biegnie nią otwarta w 2001 r. Droga Krzyżowa Górniczego Trudu ze stacjami upamiętniającymi polskich górników z różnych stron świata, towarzysząca nam aż na szczyt Chełmca. Na skrzyżowaniu dróg bitych skręcamy w prawo i mijając kolejne stacje drogi krzyżowej łukiem w lewo osiągamy szczyt Chełmca (851 m), tuż przed nim z prawej dochodzi szlak żółty z Wałbrzycha. Na szczycie kończy się ten odcinek trasy, szlak niebieski biegnie dalej do Szczawna-Zdroju i centrum Wałbrzycha, szlak zielony prowadzi na Trójgarb.

Chełmiec (851 m) – drugi co do wysokości szczyt Gór Wałbrzyskich, stanowiący kulminację odizolowanego masywu, położonego w środkowej części pasma. Ma postać charakterystycznej stromo opadającej kopuły, stanowiącej wyraźną dominantę w krajobrazie. Kopuła szczytowa zbudowana jest z porfirów, zbocza zaś z piaskowców, zlepieńców i mułowców z pokładami węgla kamiennego i barytu. Szczyt odwiedzany był od dawna przez kuracjuszy ze Szczawna-Zdroju, w latach 1887-88 wzniesiono kamienną wieżę widokową w kształcie zamkowej baszty o wys. 22 m ze schroniskiem. W 1906 r. powstała droga dojazdowa ze Szczawna-Zdroju. Po wojnie schronisko działało w latach 1947-53 i 1957-62. W latach 1953-56 na szczycie działała zagłuszarka Radia Wolna Europa, od 1956 r. funkcjonuje przekaźnik RTV, w częściowo zrujnowanej wieży widokowej mieści się siedziba centrum radiokomunikacji amatorskiej. Wieża udostępniana jest turystom, rozciąga się z niej szeroka panorama Gór Sowich, Wałbrzyskich, Kamiennych, Kaczawskich, Rudaw Janowickich i Karkonoszy. Na północy można dostrzec Masyw Ślęży, Wrocław, Legnicę, u podnóża Chełmca widać zabudowania Wałbrzycha i Szczawna-Zdroju. W 2000 r. na wierzchołku Chełmca wzniesiono stalowy Krzyż Milenijny o wys. 45 m.



Dodaj komentarz