Wołczyn - rynek
Wołczyn to miasto (6200 mieszkańców) w powiecie kluczborskim, położone na Równinie Oleśnickiej, siedziba gminy o powierzchni 240,86 km² liczącej 14,5 tys. mieszkańców. Miasto leży przy drodze nr 42 Namysłów – Kluczbork – Radomsko i linii kolejowej Wrocław – Oleśnica – Kluczbork. Wołczyn prawa miejskie uzyskał w 1261 r. od księcia wrocławskiego Henryka III Białego. Miasto rozwinęło się dzięki położeniu na trakcie handlowym Kraków – Kluczbork – Wrocław. Nazwa brzmiała w języku niemieckim „Konstadt”, polska nazwa „Wołczyn” pojawiła się w 1845 r. W XV w. osiedlili się tu osadnicy husyccy. Do 1495 r. Wołczyn był we władaniu Piastów brzeskich, świdnickich i opolskich, w 1495 r. przeszedł w ręce magnackiego rodu Posadowskich. W XVI w. powstała tu znana z wysokiego poziomu nauczania szkoła miejska. W XVII w. po zniszczeniach wojny 30-letniej miasto przyjęło wygnanych z Polski arian. W XVIII/XIX w. mieściło się tu znane proseminarium dla polskich ewangelików. Do reformy w 1808 r. Wołczyn był miastem prywatnym. W 1868 r. doprowadzono linię kolejową na trasie Wrocław – Kluczbork, otwarto największą wówczas na świecie roszarnię lnu. Powstały dwa browary, gorzelnia, a w 1893 r. fabryka drożdży, która dzisiaj zaopatruje 1/4 kraju. W 1904 r. wybudowano gazownię i oświetlono ulice, w 1912 r. przystąpiono do budowy szpitala. W dniach 19-21.01.1945 r. w czasie walk miasto zniszczono w 40 %. Od 1994 r. co roku w lipcu w Wołczynie organizowane są Spotkania Młodych, przyciągające do 2 tys. uczestników z różnych krajów.
Warto zobaczyć:
Kościół św. Teresy, pierwotny drewniany, wzmiankowany w 1315 r., w 1564 r. przejęty przez protestantów, w 1588 r. spalony. Odbudowano go w 1593 r., rozebrano w 1776 r. Obecny zbudował senior Jerzy Freitag w latach 1770-99, wykorzystując materiał ze znajdującego się nieopodal, rozebranego zamku Jana von Borschnitz-Jeltsch. Wieża powstała w 1831 r. W latach 1899-1900 cały kościół powiększono według projektu Hansa Polziga. W latach 1928-32 wzniesiono obecny dach i zwieńczono wieżę hełmem. W 1945 r. kościół przejęli katolicy. Wzdłuż ścian ciągną się trzy rzędy empor, zachodnia służy jako chór muzyczny. Wewnątrz rokokowe organy z 1784 r.. późnobarokowy obraz MB z XVIII w., uszkodzony barokowy posąg Chrystusa Zmartwychwstałego i krucyfiks z 2 poł. XVIII w.
Kościół ewangelicki z 1848 r. (pierwotnie staroluterański) z wieżą z 1923 r.
Neogotycki kościół NMP Niepokalanie Poczętej zbudowany w latach 1859-1861 przez słynnego architekta wrocławskiego Alexisa Langera, jego smukła i wysoka sylwetka góruje nad rynkiem.
Cmentarz żydowski z XIX/XX w.
Wieża ciśnień z pocz. XX w.