Twardogóra

twardogora-rynek-ratusz-01 Miasto w powiecie oleśnickim, leży u północnych stóp Wzgórz Twardogórskich, przy szosie Syców – Milicz i linii kolejowej Oleśnica – Ostrów Wielkopolski. Pierwotnie osada targowa na szlaku handlowym z Wrocławia do Poznania. Wg legendy nazwa miasta powstała od twardego oporu, który stawili mieszkańcy Tatarom w 1241 r., chociaż bardziej prawdopodobne jest topograficzne pochodzenie nazwy. Prawa miejskie Twardogóra otrzymała od ks. Henryka III Głogowskiego 1 sierpnia 1293 r., od pocz. XIV w. weszła w skład ks. oleśnickiego. Pod koniec XV w. miasto umocniono, sto lat później powstał zamek. W 1538 r. ks. Jan Podiebrad wprowadził luteranizm. Od 1647 r. za czasów rządów dynastii wirtemberskiej Twardogóra przeżywała rozkwit. Księżna Eleonora Karolina (1676 – 1712) przebudowała zamek na barokowy pałac, prowadziła działalność charytatywną. W 1743 r. miasto kupił hrabia Henryk von Reichenbach i włączył do państwa stanowego w Goszczu. Od poł. XIX w. zaczął się rozwój przemysłu. Henryk Pirschel założył w 1852 r. mechaniczną tkalnię, a Henryk Lichtenberg fabrykę mebli. Powstały bank kredytowy (1901), drukarnia (1907), sąd i areszt (1902), kaplica cmentarna (1906), ratusz (1912), wodociąg (1901), miasto zelektryfikowano (1910). W latach 1909-10 doprowadzono linię kolejową na trasie (Oleśnica -) Grabowno Wielkie – Ostrów Wielkopolski. 23 stycznia 1945 r. do Twardogóry wkroczyły wojska radzieckie.

Warto zobaczyć

Neogotycki kościół MB Wspomożenia Wiernych usytuowany w centrum tzw. Rynku Górnego (Plac Piastów). Zbudowany przez ewangelików w 1874 – 1876 r. wg projektu Ludeckego, na miejscu drewnianego z lat 1688-90. Na wieży iglicowy, ośmioboczny hełm. Wewnątrz Sanktuarium Maryjne ze słynącą łaskami figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem, kopią cudownego wizerunku z bazyliki turyńskiej wykonaną w 1937 r. i przywiezioną ze Lwowa. Figura w 1995 r. została ukoronowana papieskimi koronami.

Kościół Św. Trójcy powstał w miejscu wcześniejszej świątyni, z 1. poł. XVI w. Zbudowany przez mistrza ciesielskiego H. Dresyera w 1879 r., konstrukcji szkieletowej. Prostokątna nawa okolona drewnianymi emporami. Aż do końca XIX w. odprawiano tu popołudniowe nabożeństwa w języku polskim.

Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego z lat 1867-69.

Barokowy pałac w rozwidleniu potoku Skorynia, dawna siedziba właścicieli dóbr twardogórskich i goszczańskich. W XV w. wybudowano tu mały zamek, który księżna Eleonora Karolina (1676 – 1712) przebudowała na barokowy pałac. Wokół park, którego drzewostan zniszczył huragan w 1988 r. Zachowały się resztki fosy i obwarowań ziemnych. Barokowa brama wjazdowa flankowana przez pilastry toksańskie, na trójkątnym naczółku monogram Eleonory Charlotte, księżnej oleśnicko-wirtemberskiej i kartusz herbowy właścicieli. Obecnie filia Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych.

Przy Rynku zachowały się budynki z XVIII i XIX w. Dom nr 21 z lat 1850-1900, dwukondygnacyjny z balkonem o ozdobnej balustradzie tralkowej.

Pośrodku stoi ratusz z 1902 r., pierwotnie siedziba sądu rejonowego i aresztu, po 1945 r. Urząd Miasta i Gminy.

Budynek stacji kolejowej z lat 1909-10, swoją rozczłonkowaną bryłą nawiązuje do tzw. Heimatstilu.

Ul. Sosnowa

Ul. Młyńska

Ul. Wielkopolska z bramą do pałacu i skwerem z posągiem Herkulesa zabijającego potężną maczugą Hydrę, przeniesionym z parku pałacowego w Goszczu.

Ul. Ratuszowa

Pl. Piastów

Ul. Paderewskiego

[mapsmarker marker=”101″]

Dodaj komentarz