Oborniki Śląskie

oborniki-slaskie-dom-ul-dworcowa-2.jpg Oborniki Śląskie - dom na ul. Dworcowej Miasto (8500 mieszkańców) w powiecie trzebnickim, malowniczo położone na południowych stokach Wzgórz Trzebnickich przy linii kolejowej Wrocław – Poznań. Wskutek usytuowania wśród lasów zwane „zielonymi płucami Wrocławia”. Znaleziono tu cmentarzysko kurhanowe i ciałopalne kultury przedłużyckiej z epoki brązu. Wieś wzmiankowana w 1305 r. jako Obora, mieszkańcy zajmowali się hodowlą bydła, stąd pochodzi nazwa. Na początku XIV w. wieś przeszła w ręce księcia oleśnickiego Konrada I. W 1403 r. wzniesiono drewniany kościół. W latach 1431-32 wieś została zniszczona przez husytów. Po 1545 r. mieszkańcy przeszli na luteranizm. W 1760 r. przebywały tu wojska rosyjskie a w 1806 r. francuskie. Przez 200 lat Oborniki należały do rodziny Schaubertów. Karol Wolfgang Schaubert w 1835 r. rozpoczął budowę uzdrowiska, wykorzystującego źródła słabej szczawy żelazistej. Dobry mikroklimat i bliskość Wrocławia spowodowała szybki rozwój miejscowości, powstał cały kompleks zabudowy pensjonatowo-zdrojowej, porozrzucanej wśród lasów i parków, według koncepcji „miasta-ogrodu”. Zbudowano kilka sanatoriów leczących nerwice, choroby płuc i cukrzycę. W 1856 r. doprowadzono linię kolejową na trasie Wrocław – Poznań. W 1945 r. Oborniki Śląskie otrzymały prawa miejskie, uzdrowisko zmieniło profil na klimatyczne, leczące choroby płuc.

Warto zobaczyć:

Pałac

Pałac zbudowany przez Schaubertów w 1864 r. na miejscu wcześniejszego dworu, jako neogotycka budowla w stylu angielskim, wg projektu Wilhelm Grappowa, projektanta wrocławskiego dworca kolejowego. Po wojnie zatracił cechy stylowe, zachowała się oktagonalna wieża.

Dworzec kolejowy z XIX w., później przebudowany. Neoklasycystyczny budynek dworca i perony zostały odnowione w czasie modernizacji linii kolejowej w 2014 roku.


Poewangelicki kościół śś. Tadeusza Judy i Antoniego Padewskiego z 1907-08 r. autorstwa Richarda Gazego i Alfreda Böttchera. Ponownie użytkowany od 1982 r.
Neogotycki kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa z 1901 r. autorstwa Alexisa Langera. Zbudowany na planie krzyża łacińskiego.



Ul. Dworcowa – secesyjna poczta z 1895 r. ze ścianami ozdobionymi dekoracją sgraffitową z elementami florystycznymi.
Liczne wille z XIX/XX w.

Ul. Kasztanowa

Szpital Chorób Płuc zbudowany w stylu secesyjnym i neoklasycystycznym.
Zabudowa dawnego uzdrowiska z najstarszym budynkiem z 1835 r.
Pomnikowe dęby, których wiek sięga 600 lat.
Domy i wille z XIX/XX w.
Dom Panien Śląskich, neobarokowa willa z dachem mansardowym, do 1950 r. przebywały tu siostry boromeuszki z Trzebnicy, opiekujące się chorymi w obornickich sanatoriach.
Zabytkowy cmentarz poewangelicki z grobem Schauberta.
Dawne sanatorium Szarotka, zbudowane w latach 1906-1913 jako sanatorium Friedrichshohe. Planowane Centrum Seniorów Ad Novum.


Ul. Łokietka – przejazd kolejowy koło stacji.


Ul. Słowackiego

Ul. Wolności – pomnikowy dąb.

Ul. Wołowska – wiadukt kolejowy nad szosą nr 340.

Ul. Wyszyńskiego – pomnikowy Dąb Cesarz (dawniej Dąb cesarza Wilhelma). Ma ok. 500 lat, 25 m wys. i 645 cm obwodu pnia.

Ul. Zagórskiego – osiedle domków z okresu międzywojennego.

[mapsmarker marker=”115″]

Dodaj komentarz