Wieś w gminie Kępno, położona na Wysoczyźnie Wieruszowskiej. W okolicy dokonano znalezisk archeologicznych z epoki kultury łużyckiej. Nazwa wsi pochodzi od imienia Mikora, w 1266 r. wzmiankowana była jako Mycorczino. W 1. poł. XVI w. funkcjonowała tu kuźnia Rudniczysko. Mikorzyn jest największym ośrodkiem kultu św. Idziego w Polsce, pielgrzymki podążają tu od XVII w. Główne uroczystości odbywają się w pierwszą niedzielę wrześniową. 1 września 1939 r. do wsi wkroczyły wojska niemieckie, zastając ją całą udekorowaną na cześć świętego. Żołnierze potraktowali to jako dowód radości z ich przybycia i pozostawili wieś nietkniętą, podczas gdy w sąsiednich Tokarzewie i Wyszanowie doszło do masakry miejscowej ludności.
W 1856 r. we wsi odkryto tzw. Kamienie Mikorzyńskie – kamienie żarnowe z tajemniczymi znakami i postaciami, które Joachim Lelewel uznał za słowiańskie pismo runiczne. Kamienie zdobyły wielką sławę jako świadczące o wysokim poziomie starożytnych Słowian. Jednak szybko okazało się, że są one falsyfikatem sporządzonym prawdopodobnie przez Piotra Droszewskiego, brata właściciela wsi. Dzisiaj znajdują się w Muzeum Archeologicznym w Krakowie, a ich wizerunek można zobaczyć na tarczy woja stojącego przy ośrodku wypoczynkowym.
Warto zobaczyć:
Neobarokowe sanktuarium św. Idziego z lat 1928-33, zbudowane na miejscu drewnianego kościoła z XVII w. Autorem projektu był Stanisław Mieczkowski, kościół dokończono w latach 1947-51. Front kościoła zdobi joński portyk kolumnowy, wewnątrz późnogotycka rzeźba św. Idziego z ok. 1500 r., dzieło przypisywane Tilmanowi z Osterfelde. Późnobarokowe ołtarze boczne z 1. poł. XVIII w., ołtarz z rzeźbą św. Jana Nepomucena z 1794 r., barokowa ambona, chrzcielnica i kropielnica, feretrony z XVIII-XIX w. Reszta wyposażenia pochodzi z XX w. i nawiązuje charakterem do neobarokowej bryły kościoła. W obejściu przy kościele obraz Chrystusa Ukrzyżowanego z XVIII w. Obok kościoła wieczernik, stacje drogi krzyżowej, źródło św. Idziego, małe Muzeum Parafialne i Dom Pielgrzyma – Pustelnia św. Idziego. Naprzeciwko kościoła ośrodek wypoczynkowy z kąpieliskiem.
Pałac z 1786 r., przebudowany na neogotycki w 2 poł. XIX w. Otacza go park z systemem odprowadzającym wodę ze stawów.
Przy drodze do Mechnic i Kierzna pomnikowe aleje dębowe (187 drzew).