Lądek Zdrój - Zakład Przyrodoleczniczy Wojciech Miasto (7 tys. mieszkańców) położone w dolinie Białej Lądeckiej, między Górami Złotymi a Krowiarkami. Działa tu najstarsze w Polsce uzdrowisko, specjalizujące się w leczeniu chorób narządów ruchu, reumatycznych, skóry, układu nerwowego, oddechowego i krążenia. Nazwa Lądek wzięła się od słowa „Landecke” czyli „zakątek kraju”, co wskazuje na peryferyjne położenie. Pierwsze urządzenia kąpielowe zniszczyli Mongołowie w 1241 r. W II poł. XIII w. doszło do lokacji miasta. Kolejne zniszczenia przyniosły najazdy husytów w 1428 i 1431 r. Od poł. XV w. zaczyna się rozwój uzdrowiska, kupionego w 1572 r. przez miasto. W latach 1546-1623 w Lądku panuje wyznanie luterańskie. Po zniszczeniach wojny 30-letniej zdrój odbudował zarządca hrabstwa kłodzkiego Jan Zygmunt Hoffmann. W latach 1724-42 na rynku mieszkał wybitny rzeźbiarz Michał Klahr. W czasie wojny 7-letniej (1756-63) żołnierze obu stron leczyli się w Lądku, podpisano nawet specjalną konwencję o neutralności rannych, w 1765 r. na kurację przybył król pruski Fryderyk II. Od końca XVIII w. zaczyna się kolejna rozbudowa zdroju. W 1813 r. spotkali się tu król pruski Fryderyk Wilhelm III i car Aleksander I, omawiając szczegółu kampanii przeciwko Napoleonowi. W 1897 r. doprowadzono linię kolejową z Kłodzka do Stronia Śl. Uzdrowisko nie zostało znisczone w 1945 r. W latach 1969-75 zbudowano obwodnicę.
Warto zobaczyć:
Kościół Narodzenia NMP z 1697 r., zbudowany na miejscu pierwotnego z XV w. W 1804 r. dostawiono zakrystię. Wystrój wnętrza późnobarokowy, Ukrzyżowanie z 1741 r. jest dziełem Michała Klahra, a jego syna, Michała Ignacego Klahra konfesjonał, ambona z 1779 r. i liczne rzeźby. Ołtarz główny z 1901 r. autorstwa Augusta Kleina. Obrazy w ołtarzach bocznych autorstwa J. Knoeffelta z 1803 r. przedstawiają św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę i męczeństwo św. Barbary. Organy zbudowane przez Junga w 1909 r. Na sklepieniu kolebkowym z lunetami freski E. Reimanna. Przed kościołem kamienne Ukrzyżowanie Franciszka Thamma z 1884 r. i pomnik poległych w latach 1914-20 autorstwa jego syna.
Na środku rynku stoi ratusz. Pierwotny powstał w 1537 r., odbudowany w zmienionej postaci w 1739 r. i przebudowany na neorenesansowy w 1872 r. Na fasadzie frontowej polichromia przedstawiająca białego lwa. Wokół zabytkowe kamienice, renesansowe i barokowe, m.in. nr 7 z podobizną pary cesarskiej, nr 8 ze znakiem kotła i datą 1323, nr 25 z jedynym na Ziemi Kłodzkiej sklepieniem kryształowym, obok apteka z datą 1794. W kamienicy nr 1 mieszkał w latach 1724-42 Michał Klahr, nad portalem rzeźba MB Śnieżnej z Dzieciątkiem z trzema główkami aniołków. Obecnie mieści się tu Galeria Muzealna.
Na rynku stoi pręgierz z XVI w., przeniesiony w 1964 r. ze Skrzynki.
Figura Trójcy Św. na Rynku z lat 1739-42, autorstwa Michała Klahra. Ufundował ją rajca Johann Anton Reichel w podzięce za uratowanie części miasta od pożaru w 1739 r. Figura ma trzy strony a na każdym trzech poziomów znajdują się trzy naturalnej wielkości rzeźby. Na balustradzie stoją figury patronów fundatora: Łukasza Ewangelisty (z wołem, księgą i paletą), Jana Ewangelisty (z orłem i księgą z datą 1740) i św. Antoniego Padewskiego (w habicie i z księgą). Na konsolach przy podstawie filaru stoją figury: św. Joachima (ojca MB, pasterz z laską i barankiem), św. Anny (matki MB, z księgą) i św. Józefa (męża MB, z siekierką). W centralnym punkcie stojąca na półksiężycu postać Maryi Immaculaty (Niepokalanie Poczętej) z wieńcem dwunastu gwiazd wokół głowy. Pod postacią Maryi chronostych z zaszyfrowaną datą 1745. Na szczycie obelisku, na kuli ziemskiej przedstawiono Boga Ojca, Chrystusa i Ducha Św. Ojciec i Syn trzymają nad głową MB koronę. Figura uległa renowacji w 2008 r.
Kaplica NMP na Pustkowiu z lat 1679-90, powiększona w 1801 r., fundacji hrabiego Zygmunta Hoffmanna, który w niej spoczywa. Wewnątrz barokowy wystrój z rzeźbą MB z Dzieciątkiem z 1674 r. w ołtarzu i obrazami przypisywanymi Michałowi Willmannowi. Przed kaplicą kolumna MB Drezdeńskiej z poł. XVIII w.
Zakład Przyrodoleczniczy Wojciech z 1679 r., kształtem nawiązuje do tureckich łaźni, gruntownie przebudowany w 1881 r. w stylu neobarokowym. Pod kopułą źródło i basen z wodą termalną, na galerii pijalnia wód.
Kaplica cmentarna śś. Rocha i Sebastiana z 1619 r. na Starym Cmentarzu, rozbudowana w 1692 r. i niedawno odbudowana. Na środku cmentarza fragment Ukrzyżowania Klahrów z 1822 r.
Kaplica z 1910 r. na Nowym Cmentarzu.
Kolumna maryjna z 1804 r. przy ul. Kłodzkiej, będąca kopią cudownej figury z Wambierzyc.
Ruina kościoła ewangelickiego z 1929 r., przed nim obelisk z 1866 r. upamiętniający budowę przez Mariannę Orańską szosy z Kamieńca Ząbkowickiego do Starego Miasta na Morawach.
Budynek stacji kolejowej z 1897 r., przebudowanej w 1912 r.
Liczne widoki na okoliczne pasma górskie.
Oficjalna strona miasta