14,7 km
Mokronos Górny – 2,5 km – Zybiszów – 1,1 km – Jaszkotle – 0,8 km – Gądów – 1,2 km – Nowa Wieś Wrocławska – 2,4 km – Zabrodzie – 4,4 km – Mokronos Dolny – 2,4 km – Mokronos Górny
Dojazd – stacja Mokronos Górny na linii Wrocław – Wałbrzych – Jelenia Góra
Trasa prowadzi przez rolnicze tereny Równiny Wrocławskiej. Teren otwarty, nawierzchnia głównie asfaltowa z krótkim odcinkiem drogi bitej. Początek i koniec pętli na przystanku kolejowym Mokronos Górny.
Trasa zaczyna się na przystanku kolejowym Mokronos Górny.
Przystanek Mokronos Górny położony jest na linii Wrocław – Jelenia Góra, zbudowanej na odcinku do Świebodzic w 1843 r. przez Kolej Wrocławską – Świdnicko – Świebodzicką, jako drugie połączenie na ziemiach polskich. Pod koniec XIX w. linia otrzymała drugi tor, w 1928 r. odcinek do Jaworzyny Śl. zelektryfikowano. W 1945 r. trakcję elektryczną rozebrały wojska radzieckie, linię ponownie zelektryfikowano w latach 1965-66. Sam przystanek powstał niedawno – w 2019 r. i cieszy się dużym powodzeniem z powodu położenia przy rozbudowanych w ostatnich latach wschodnich osiedlach Smolca.
Wieś Mokronos wzmiankowana była w 1253 r. jako własność klasztoru cysterek w Trzebnicy. W 1345 r. wymieniano już osobny Mokronos Dolny i Górny. W 1386 r. obie wsie przeszły w ręce wrocławskiego klasztoru krzyżowców z czerwoną gwiazdą. Po sekularyzacji w 1810 r. przeszła w ręce prywatne, m.in. rodu Wallenberg-Pachaly ze Smolca.
Z przystanku jedziemy al. Konwaliową przez nowe osiedle domków, po chwili docieramy do głównej szosy ze Smolca (ul. Wrocławska) i starszej części wsi. Po prawej znajduje się przebudowany po 1945 r. folwark. Skręcamy w boczną ul. Spacerową z kolejnym nowym osiedlem domków i opuszczamy Mokronos Górny. Po chwili docieramy do Zybiszowa.
Zybiszów to mała wieś folwarczna, która była wzmiankowana w 1338 r. i często zmieniała właścicieli. W 1680 r. kupiła ją rodzina von Männich, w XVIII w. należała do von Döbschutzów, a od pocz. XX w. do von Wallenbergów-Pachaly ze Smolca.
Koło boiska skręcamy w drogę szutrową, którą docieramy do pałacu.
Pierwotny pałac istniał już ok. 1830 r., obecny neobarokowy wzniesiono ok. 1920 r. i przebudowano po 1945 r. z zatarciem cech stylowych. Obecnie mieści się tu Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych. Pałac posiada piaskowcowy portal z charakterystyczną secesyjną latarnią.
Docieramy do ul. Słonecznej (początek skrótu przez Cesarzowice) i skręcamy w boczną uliczkę, biegnącą skrajem folwarku. Opuszczamy Zybiszów, po chwili docieramy z powrotem do ul. Spacerowej z Mokronosu Górnego, którą osiągamy Jaszkotle.
Jaszkotle to mała wieś wzmiankowana już w 1155 r. jako własność biskupstwa wrocławskiego. W 1293 r. została lokowana na prawie niemieckim. Po sekularyzacji w 1810 r. przeszła w ręce prywatne, ok. 1902 r. weszła w skład majątku von Johnstonów z Zabrodzia.
Za gospodą z końca XIX w. (nr 25) docieramy do głównej szosy Wrocław – Kąty Wrocławskie, przy której stoi kościół.
Gotycki kościół Wniebowstąpienia Pana Jezusa wzmiankowano w 1310 r. Obecny pochodzi z 1473 r. i był przebudowywany do XIX w., w latach 1532-1653 służył ewangelikom. Jednonawowa świątynia posiada dostawioną z boku wieżę, we wnęce w murze znajduje się figura św. Jana Nepomucena. Wewnątrz można zobaczyć gotycką rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem z XV w. i renesansowe sakramentarium z XVI w. Reszta bogatego wyposażenia jest barokowa z ok. 1710 r., ołtarz z obrazem Wniebowstąpienia Chrystusa przypisywany jest F. Plachetce, a konfesjonał opleciony jest ornamentem krzewu różanego. W ołtarzu głównym znajduje się XIX-wieczny obraz Wniebowstąpienie Pana Jezusa.
Świątynię otacza mur ceglany z XVI/XVII w. z otworami strzelniczymi, przy jednej z furt widać nieczytelne herby rodów von Kromeyer i von Schindel. Przed bramą stoi kapliczka – kolumna morowa św. Rocha z 1668 roku. Za kościołem znajduje się plebania z końca XIX wieku.
Przecinamy główną szosę, mijamy Zakład Leczniczo-Wychowawczy z klasztorem Sióstr Maryi Niepokalanej i klimatyczną restaurację Ceglany Dom ulokowaną w starym budynku, opuszczając Jaszkotle. Przed nami Gądów.
Gądów to mała wieś wzmiankowana była już w 1207 r. W XIV w. należała do wrocławskich mieszczan, później do rodów rycerskich, wreszcie od 1902 r. do von Johnstonów z Zabrodzia.
Jedziemy ul. Czereśniową i razem z główną szosą skręcamy w ul. Kalinową.
Między widocznym po lewej boiskiem i ul. Główną znajduje się grodzisko z XIII-XIV w. z widocznym zarysem fosy.
Docieramy do drogi z Cesarzowic (ul. Główna), na skrzyżowaniu stoi dawny pałac.
Pałac powstał w XVIII w. i został przebudowany na pocz. XIX wieku. Po kolejnej przebudowie w 1966 r. na potrzeby gospodarstwa doświadczalnego wrocławskiej Akademii Rolniczej zatracił cechy stylowe, obecnie służy celom mieszkalnym. Obok znajduje się folwark ze spichlerzem z 1. poł. XIX w. i stodołą z 1850 roku.
Mijamy krzyż, w dawnej gospodzie Riedela ulokowano świetlicę wiejską. Na wzniesieniu z krzyżem ostro skręcamy, po czym przekraczamy potok Kasina, za którym zaczyna się Nowa Wieś Wrocławska.
Nowa Wieś Wrocławska powstała prawdopodobnie już w XII w. przy folwarku biskupów wrocławskich, należącego do majątku Jaszkotle. Wzmiankowana była w 1382 r., 11 lat później przeszła w ręce wrocławskiej kapituły katedralnej. Po sekularyzacji w 1810 r. znalazła się w rękach prywatnych, a od pocz. XX w. posiadali ją von Johnstonowie z Zabrodzia.
Jedziemy ul. Wrocławską obok folwarku, na skrzyżowaniu z ul. Nową stoi dawna gospoda Kluge. Na pętli autobusowej skręcamy w szutrówkę, która przechodzi w drogę bitą.
Opuszczamy Nową Wieś Wrocławską, przecinamy dopływ Kasiny i lekko pofalowanym terenem docieramy do szosy z Cesarzowic i wiaduktu nad Autostradową Obwodnicą Wrocławia. Przed nami Zabrodzie.
Zabrodzie to wieś ulicówka wzmiankowana w 1360 r. jako posiadłość szlachecka. Od ok. 1873 r. do 1945 r. należała do von Johnstonów, łącząc się na pocz. XX w. z ich majątkiem w Sadowicach. Obecnie w związku z położeniem u granic Wrocławia Zabrodzie się rozbudowuje.
Na początku wsi znajduje się dawna szkoła katolicka z pocz. XX w. (nr 1), po chwili docieramy do rozległego parku pałacowego.
Okazały pałac powstał w latach 1872-73 i niestety padł ofiarą walk w czasie oblężenia Wrocławia w 1945 roku. Pozostał po nim park, który w ostatnich latach zagospodarowano, pokazując pozostałości pałacowych piwnic i lapidarium detali kamiennych. W parku znajduje się gęsta sieć alejek i malowniczy staw. Znajdujący się po południowej stronie drogi folwark wyburzono na potrzeby nowej zabudowy. Zachowała się willa zarządcy z XIX/XX w. (nr 9) i dwie oficyny mieszkalno-gospodarcze z tego samego okresu (nr 6 i 10), w drugiej z nich ulokowano świetlicę wiejską.
Za parkiem mijamy krzyż, na końcu wsi zaczyna się ścieżka rowerowa, którą docieramy do granic Wrocławia (ul. Zabrodzka). Skręcamy w kolejną ścieżkę rowerową, biegnącą wzdłuż ul. Kwiatkowskiego, stanowiącej obwodnicę osiedli Klecina i Oporów. Mijamy kompleks logistyczny i rondo Baranowskiego, za którym znajduje się strefa przemysłowa oraz Dolnośląski Park Innowacji i Nauki. Docieramy do głównej szosy Wrocław – Kąty Wrocławskie (ul. Mokronoska), przy której niedawno powstała również ścieżka rowerowa. Opuszczamy Wrocław, wracając w granice gminy Kąty Wrocławskie w Mokronosie Dolnym.
Wieś Mokronos wzmiankowana była w 1253 r. jako własność klasztoru cysterek w Trzebnicy. W 1345 r. wymieniano już osobny Mokronos Dolny i Górny. W 1386 r. obie wsie przeszły w ręce wrocławskiego klasztoru krzyżowców z czerwoną gwiazdą.
Po sekularyzacji w 1810 r. przeszła w ręce prywatne, od końca XIX w. należała do von Johnstonów z Zabrodzia. W ostatnich latach w związku z położeniem u granic Wrocławia Mokronos Dolny mocno się rozbudowuje.
Jedziemy ścieżką rowerową wzdłuż ul. Parkowej, przekraczając ponownie potok Kasina. Przy dawnej gospodzie z sala taneczną z pocz. XX w. skręcamy w ul. Stawową, po lewej znajduje się oficyna (nr 44), a w głębi za nią – dawny pałac.
Pałac powstał na pocz. XX w., prawdopodobnie dla rodziny Johnstonów. Nawiązywał formą do manieryzmu i posiadał wieżę z loggią. Po 1945 r. pałac przebudowano z zatarciem cech stylowych, wieżę zredukowano do ryzalitu, całość przykryto płaskim dachem i zlikwidowano szczyt. Obecnie budynek pełni funkcję mieszkalną. Za dawnym pałacem znajduje się willa inspektora z pocz. XX w. (nr 32), a w głębi – folwark z ok. 1880 roku.
Jedziemy dalej ul. Stawową, na końcu wsi przejeżdżamy wiaduktem nad Autostradową Obwodnicą Wrocławia. Wkraczamy do Mokronosu Górnego (ul. Wrocławska), po nr 10 stoi dawna gospoda Carla Pietscha i rodziny Brucksch (obecnie sklep). Tu łączymy się z początkowym odcinkiem trasy, wracając tą samą drogą na przystanek kolejowy Mokronos Górny.
Skrót przez Cesarzowice
Z Zybiszowa jedziemy ul. Słoneczną obok kapliczki i krzyża do ul. Pogodnej w Cesarzowicach.
Cesarzowice to mała wieś wzmiankowana była w 1272 r. i stanowiła posiadłość szlachecką. Od ok. 1880 r. należała do rodziny Schadow, a po 1910 r. przeszła w ręce von Johnstonów z Sadowic.
Przecinamy główną szosę Wrocław – Kąty Wrocławskie i dwoma skrętami docieramy do starej części wsi. Za boiskiem znajduje się kompleks folwarczny. Następnie opuszczamy wieś i wzdłuż Autostradowej Obwodnicy Wrocławia wracamy na główną trasę przed Zabrodziem.
Zobacz przebieg trasy i pobierz ślad gpx – główna trasa