18,5 km
Krobielowice – 4,7 km – Gniewoszów – 2,9 km – Górzyce – 3,8 km – Gniechowice – 2,6 km – Stary Dwór – 3,0 km – Wojtkowice – 1,4 km – Krobielowice
Dojazd – możliwość dojazdu na trasę ze stacji Pustków Żurawski na linii Wrocław – Świdnica
Trasa prowadzi wokół doliny Czarnej Wody z kilkoma widokowymi wzgórzami po drodze, częściowo na obszarze Parku Krajobrazowego Dolina Bystrzycy. Teren głównie otwarty z fragmentami lasów w dolinie rzeki. Nawierzchnia mieszana – drogi asfaltowe z dłuższymi odcinkami dróg gruntowych i bitych, początek i koniec pętli w Krobielowicach, możliwość dojazdu do przystanku kolejowego Pustków Żurawski.
Trasa zaczyna się w Krobielowicach objętych Parkiem Krajobrazowym Dolina Bystrzycy.
Krobielowice położone są przy szosie Kąty Wrocławskie – Oława. Wieś wzmiankowana była w 1231 r., w 1417 r. kupili ją wrocławscy norbertanie, w których władaniu pozostała do sekularyzacji w 1810 r. W 1814 r. król pruski Fryderyk Wilhelm III darował majątek poklasztorny naczelnemu wodzowi wojsk pruskich, pogromcy Napoleona, feldmarszałkowi Gebhardowi Leberechtowi von Blücherowi, który zmarł tutaj w 1819 r. Wieś pozostała w rękach von Blücherów do 1945 r.
Na głównym skrzyżowaniu we wsi stoi dawna gospoda Marschall Vorwärts (Marszałek Naprzód, nr 1), pod tym zawołaniem znany był von Blücher, gdyż często go używał prowadząc żołnierzy do boju. Skręcamy w boczną ulicę prowadzącą obok folwarku do stalowego mostu nad Czarną Wodą.
Stoi przy nim opuszczona wieża bramna krobielowickiego pałacu z 1878 r. z przeniesionym z pałacu renesansowym portalem. Naprzeciwko pod numerem 13 znajduje się dom mieszkalny pracowników folwarku.
Za mostem skręcamy w uliczkę prowadzącą do pałacu, wjazd do niego zaczyna się przy krzyżu z malowaną na blasze figurą Chrystusa.
Pierwotnie znajdowała się tu gotycka wieża mieszkalna, wzmiankowana w 1349 roku. W latach 1570-80 norbertanie postawili tu renesansowy dwór (obecne skrzydło północno-zachodnie), w którym mieścił się klasztorny zarząd dóbr. Generalnej rozbudowy na okazały pałac dokonał w latach 1699-1704 opat Karl Keller. Powstały wtedy kolejne trzy skrzydła i dziedziniec z krużgankami. W pałacu ostatnie lata życia spędził feldmarszałek von Blücher, który zmarł tu w 1819 roku. Później obiekt udostępniano zwiedzającym, pokazując pamiątki z czasów wojen napoleońskich. W 1878 r. dodano trzy eklektyczne narożne wieże z hełmami, taras południowy i werandę z arkadami. Wtedy też powstała wieża bramna od strony wsi i folwark. Po 1945 r. pałac został przeznaczony na cele mieszkalne, niestety w latach 70. XX w. popadł w ruinę. W latach 1992-95 został kupiony i wyremontowany przez polsko-nowozelandzką spółkę, prowadzoną przez potomka angielskiej części rodziny marszałka Blüchera – Chrisa Vaile. Obecnie mieści się tu hotel z centrum konferencyjnym, polem golfowym i stawami. W starszej części zachował się renesansowy portal z datą 1580 i herbem opata norbertanów Scultetusa. Przed pałacem ustawiono armatę.
Wracamy do krzyża, za którym znajduje się przerobiony częściowo na cele hotelowe folwark z oficyną mieszkalną i oborą z 1878 r. z charakterystycznymi szczytami schodkowymi.
Drogą bitą przecinamy las w dolinie Czarnej Wody, następnie jedziemy drogą gruntową jego skrajem. Po chwili wkraczamy na pola i podjeżdżamy drogą bitą na wyraźną terasę pod Zachowickim Wzgórzem (166 m). Rozciąga się stąd panorama doliny Czarnej Wody i sąsiednich Zachowic. Docieramy do szosy z Zachowic, ze skraju lasu pod kulminacją wzgórza rozciąga się panorama Masywu Ślęży, Gór Sowich, Wałbrzyskich i Kamiennych. Opuszczamy tu teren Parku Krajobrazowego Dolina Bystrzycy.
Przecinamy ruchliwą szosę Wrocław – Świdnica w przysiółku Gniewoszów, składającego się z dwóch kompleksów ferm, po lewej widać park pałacowy w Gniechowicach. Za Gniewoszowem przecinamy strugę i jedziemy ponownie skrajem lasu w dolinie Czarnej Wody. Przy moście nad rzeką znajduje się jaz, przy którym kończył się kanał z cukrowni w Pustkowie Żurawskim, w pobliżu znajdowały się jej osadniki. Przy wzgórzu 150 m (dawny Fuchs-Berg – Lisia Góra) docieramy do Górzyc.
Górzyce wzmiankowane była już w 1155 r. w bulli papieża Hadriana IV jako własność biskupstwa wrocławskiego. Po 1245 r. wieś przeszła w ręce prywatne, należąc m.in. do rodu von Saurma-Jeltsch w XVII-XVIII wieku. Od ok. 1890 r. majątek posiadała rodzina von Naehrich-Rittmeister, właściciele cukrowni z pobliskiego Pustkowa Żurawskiego.
Mijamy sporą fermę w centrum której znajduje się dwór.
Renesansowy dwór nawodny zbudowała w 2. poł. XVI w. rodzina von Senitz na fundamentach budowli średniowiecznej. Rozbudowano go na pocz. XVIII wieku w stylu barokowym dodając części boczne. Ostatnia przebudowa miała miejsce w 1910 roku. W 1949 r. uruchomiono tu PGR z fermą trzody chlewnej i wytwórnią pasz. Dwór zaadaptowano na mieszkania, jednak potem został opuszczony i obecnie znajduje się w stanie ruiny, w latach 60. XX w. zasypano także fosę. Naprzeciwko dworu znajduje się dawna leśniczówka.
Jedziemy dalej przez wieś obok folwarku, pod nr 30-32 stoi ciekawy kamienny dom obsługujących miejscowe osadniki pracowników cukrowni w Pustkowie Żurawskim z 1890/99 roku. Na samym końcu wsi obok dawnej kuźni (później gospoda i strażnica, naprzeciwko widać dawny drogowskaz) skręcamy w drogę bitą.
Jadąc dalej 2 km prosto możemy dotrzeć do przystanku kolejowego w Pustkowie Żurawskim.
Opuszczamy Górzyce, jedziemy pofalowanym terenem przez wzgórze Piach (155 m) z widokiem na wieś i Ślężę, po prawej znajdują się zabudowania Żurawic. Za wzgórzem skręcamy w drogę gruntową prowadzącą do zabudowań Gniechowic.
Gniechowice to duża wieś położona nad Czarną Wodą, przy skrzyżowaniu szos Wrocław – Świdnica i Kąty Wrocławskie – Oława. Znaleziono tu ślady osadnictwa z epoki neolitu, wieś wzmiankowana była w 1288 roku. Od 1404 r. należała do rodziny Ungerathen, zaś w latach 1561-1945 r. do hrabiów von Saurma-Jeltsch. Pod koniec XVIII w. w Gniechowicach funkcjonowały: browar, gorzelnia, młyn wodny i dwa wiatraki. Obecnie w północnej części wsi rozbudowuje się nowe osiedle.
Jedziemy ul. Boczną obok figury św. Floriana do ul. Kąteckiej, którą biegnie szosa z Oławy.
Na skrzyżowaniu pod nr 65 znajduje się dawna gospoda Klippela, w której później funkcjonowała poczta, a obecnie punkt weterynaryjny. 100 m w prawo wzniesiono w latach 1860-63 kościół ewangelicki, rozebrany w latach 50. XX wieku. Z kolei pod nr 36 stoi dawna szkoła ewangelicka, za którą można podjechać 150 m w lewo do dawnego szpitala sióstr zakonnych z 2. poł. XIX w. (nr 34). Kompleks ciekawych budynków zamyka dawna gospoda Pätzolda (nr 59), w której mieści się obecnie świetlica wiejska z dobudowaną remizą OSP.
Na ruchliwym skrzyżowaniu z ul. Wrocławską (szosa Wrocław – Świdnica) warto podjechać 100 m w lewo do pałacu.
Pierwotnie znajdował się tu dwór nawodny, który spłonął w czasie wojny trzydziestoletniej w 1642 roku. Obecny barokowy pałac wzniosła rodzina von Saurma-Jeltsch w 1713 r., został on przebudowany w 1843 r., a w 1861 r. powstała wieżyczka zegarowa. W 1945 r. ulokowano tu siedzibę Kombinatu PGR. Obecnie zrujnowany obiekt jest własnością prywatną, wiele lat temu rozpoczęto jego remont, który niestety wstrzymano, udało się zrobić tylko nowy dach. Na elewacji zachowały się zdobienia z puttami. Obok pałacu znajduje się częściowo wyburzony folwark, dalej rozciąga się rozległy dawny park angielski z XVIII/XIX w. z 4 pomnikowymi dębami.
Obok stacji benzynowej przecinamy ruchliwą ul. Wrocławską, za skrzyżowaniem po prawej stoi dawny spichlerz, a przed nami kościół.
Kościół św. Filomeny wzmiankowany był już w 1299 roku. Obecny gotycki pochodzi z XV w., w latach 1853-1854 przebudowano go w stylu neogotyckim. Jednonawowa świątynia posiada prostokątne prezbiterium, nakryte sklepieniem krzyżowym. Wewnątrz znajduje się neobarokowe wyposażenie, zaś na murze – renesansowe epitafium. Przykościelny cmentarz otoczono XV-wiecznym murem obronnym, przebudowanym w XIX wieku. Sąsiednia plebania pochodzi z XIX/XX wieku. Za kościołem, pod nr 49 stoi dawna szkoła katolicka z 1891 r., co ciekawe później funkcjonowała w niej podstacja pogotowia ratumkowego.
Skręcamy w boczną ul. Kwiatową, przy której ulokowano szkołę podstawową. Opuszczamy Gniechowice, jedziemy asfaltową drogą, docierając po dłuższej chwili ul. Ciemną do przysiółka Stary Dwór z dawną oficyną folwarczną.
Kierujemy się dalej drogą gruntową do ostrego skrętu, rozciąga się stąd widok na dolinę Czarnej Wody z Gniechowicami i Masyw Ślęży. Po chwili droga przechodzi w bitą, docieramy do szosy ze Strzeganowic i zabudowań Wojtkowic.
Wojtkowice wzmiankowane były w 1309 r. w dokumencie ks. legnickiego Bolesława III i wrocławskiego Henryka VI. W 1492 r. wieś weszła w skład dóbr klasztoru wrocławskich norbertanów. Po sekularyzacji w 1810 r. kupił ją feldmarszałek von Blücher z Krobielowic, we władaniu tej rodziny wieś pozostała do 1945 roku.
Jedziemy przez wieś obok krzyża i okazałej zagrody, w jej centrum znajduje się kościół.
Kościół św. Jana Nepomucena wzmiankowano w 1329 roki. Obecny renesansowy wzniósł w 1569 r. opat norbertanów Jan Cyrus. Pochowano tu w 1819 r. feldmarszałka von Blüchera, którego ciało później przeniesiono do mauzoleum w Krobielowicach. W 1869 r. przebudowano wieżę w stylu neogotyckim, a ostatnie przeróbki miały miejsce w 1902 roku. Jednonawowa światynia posiada węższe prezbiterium i czworoboczną wieżę z herbem opata Jana Cyrusa. Zachowały się renesansowe portale z 1569 r. i barokowe wyposażenie wnętrza z ołtarzem głównym z ok. 1670 roku.
Naprzeciwko kościoła stoi neogotycka kapliczka domkowa ufundowana przez Franza Steinicha w 1854 r. Mniejsza kapliczka słupowa z tego samego okresu znajduje się przy równoległej ul. Dębowej na północy.
Jedziemy dalej przez wieś mijając dwa krzyże i boisko.
Opuszczamy Wojtkowice, po krótkiej chwili docieramy do ruchliwej szosy Oława – Kąty Wrocławskie i zabudowań Krobielowic, gdzie na głównym skrzyżowaniu kończymy trasę.
