Żeby zobaczyć przebieg trasy kliknij ikonkę „zobacz wszystkie warstwy danych”
10,3 km, 3.20 h, suma podejść 470 m
Nowa Ruda – 6,2 km – Pardelówka – 2,2 km – Włodzicka Góra – 1,9 km – Świerki Dolne
Dojazd – stacje Nowa Ruda i Świerki Dolne na linii Kłodzko – Wałbrzych (D15). Jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacjach Kłodzko Miasto – Wałbrzych Główny/Miasto i Kudowa-Zdrój – Wrocław Główny/Jelenia Góra.
Trasa biegnie przez północną część Wzgórz Włodzickich. Ze stacji Nowa Ruda idziemy koło dworu górnego i podchodzimy malowniczymi łąkami na zboczach Sokolego Garbu i Krępca na Pardelówkę, Pisztyk i najwyższy szczyt pasma – Włodzicką Górę z wieżą widokową. Następnie schodzimy obok ruin urządzeń załadunkowych kamieniołomu do stacji Świerki Dolne, u wylotu tuneli pod Świerkową Kopą.
Trasa zaczyna się na stacji Nowa Ruda.
Stacja Nowa Ruda (421 m) położona jest na linii kolejowej Kłodzko – Wałbrzych, zbudowanej w latach 1879-80. Odcinek ten posiada parametry głównej linii i ze względu na przeprowadzenie w trudnym, górskim terenie obfituje w liczne obiekty inżynieryjne (mosty, tunele). Ruch pasażerski zawieszono tu w 2006 r., jednak dzięki inicjatywie Urzędu Marszałkowskiego przywrócono go w 2009 r.
Stację uruchomiono wraz z budową odcinka z Kłodzka w 1879 r., przedłużonego rok później do Wałbrzycha. Powstał wtedy budynek dworca z czerwonego piaskowca, mający cechy architektury przemysłowej, lokomotywownia i mała wieża ciśnień. W latach 1903-05 stację rozbudowano, w celu poszerzenia układu torowego skruszono ścianę skalną naprzeciwko dworca, powstały dwie nastawnie i wiata peronowa. W latach 70. XX w. rozebrano lokomotywownię, nieco później wieżę ciśnień. Nad wyjazdem w kierunku Ścinawki Średniej góruje stalowy most drogowy, z którego roztacza się widok na stację.
Sprzed stacji idziemy szlakiem zielonym, który będzie nam towarzyszył przez całą trasę. Schodzimy ścieżką do ul. Kościelnej, mijając dwór górny.
Dwór górny wzniósł w 1598 r. Bernhard von Stillfried, w latach 1850–60 dobudowano wieżę w stylu nawiązującym do neoklasycyzmu oraz tudorowskiego neogotyku. Przy głównym wejściu znajdują się kartusze z herbami Tschischwitzów (lewy) i Aulocków (prawy). Przy tylnym wejściu wmurowano renesansowy portal z kartuszem herbowym Stillfriedów (lewy) i Borschnitzów (prawy) i datą 1598. Obecnie w obiekcie mieści się hotel Dwór Górny.
Przed nami Sokoli Garb we Wzgórzach Włodzkich, ul. Martwą schodzimy do przełomowej doliny Włodzicy (376 m), dzielącej to pasmo na pół. Idziemy ul. Fredry, którą biegnie droga nr 385 do Tłumaczowa i Ścinawki Średniej, obok dawnej gospody Pod Czterema Lwami, w której po wojnie mieściła się Restauracja Sudecka, a obecnie przychodnia. Skręcamy w deptak, którym idziemy przez Osiedle Piastowskie, obok LO im. Sienkiewicza. Docieramy do ul. Krańcowej, przy której stoi poczta i interesująca kamienica nr 7 z pocz. XX w. z płaskorzeźbami ewangelistów. Skręcamy w ul. Szpitalną, koło kapliczki domkowej obieramy boczną ulicę, biegnącą przy noworudzkim szpitalu.
Szpital gwarectwa górniczego zbudowano w 1911 r. na gruntach dawnej cegielni, położonej na stoku wzniesienia Haumberg. Trójskrzydłowy budynek główny o długości 75 m projektował architekt Nagel z Poznania. Obok powstał oddział zakaźny i kostnica oraz kaplica. Przed 1926 r. kompleks przebudowano wg projektu noworudzkiego architekta Gerharda Ferche, prawdopodobnie wtedy powstało laboratorium i garaż. Architektura szpitala odwołuje się do neobaroku i wczesnego neoklasycyzmu.
Wkraczamy w północną część Wzgórz Włodzickich, podchodzimy drogą gruntową przez działki na zbocze Sokolego Garbu (615 m). Widać stąd położone w dole centrum Nowej Rudy u stóp Góry Świętej Anny i Krępca. Bitą drogą i gruntową przechodzącą w ścieżkę idziemy wzdłuż poziomicy, podziwiając widoki na Góry Sowie.
Przy kilku rozrzuconych zabudowaniach docieramy do szutrówki, następnie podchodzimy drogą gruntową skrajem lasu na siodło między Krępcem (631 m) i Czerwieniem (610 m). Skrajem osiedla Jaworów docieramy do linii grzbietu, skąd rozciąga się szeroka panorama Gór Sowich, Bystrzyckich i Stołowych oraz rozrzuconych zabudowań Sokolicy, Krajanowa-Kolonii i Bytkowic. Bardziej zdecydowanym podejściem przez malownicze łąki mijamy pozostałości dawnego drogowskazu i docieramy do Skrzyżowania pod Pardelówką (710 m).
Panorama poszerza się o Góry Złote i Masyw Śnieżnika, doskonale widać Wielką Sowę. Mijamy kolejny dawny drogowskaz i schodzimy na siodło, gdzie znajdowała się niegdyś wieś Fisztyk. Można tu podejść 370 m w lewo wśród pozostałości zabudowań do źródeł Włodzicy. Podchodzimy lekko na szczyt Pisztyk (711 m), gdzie stoi tzw. Drzewo Wisielców ze zniszczonym krzyżem, widać stąd Góry Suche i Karkonosze.
Wkraczamy w las i stromym podejściem podchodzimy na Włodzicką Górę. Po drodze zbaczamy do punktu widokowego na Góry Sowie i dolinę Włodzicy z miejscem odpoczynku i drewnianym krzyżem. Po chwili jesteśmy na szczycie Włodzickiej Góry.
Włodzicka Góra (757 m) to najwyższy szczyt Wzgórz Włodzickich, położony na ich północnym krańcu. W 1927 r. powstała tu wieża widokowa, której nadano imię Paula von Hindenburga. Wieża uległa powolnej dewastacji po 1945 r., na jej miejscu postawiono w 2018 r. nową. Z tarasu widokowego na wysokości 15 m rozpościera się panorama Gór Sowich, Wałbrzyskich i Wzgórz Wyrębińskich.
Ze szczytu schodzimy stromo bitą drogą do Rozdroża pod Włodzicką Górą (712 m), a następnie ścieżką do sporych pozostałości żelbetowych urządzeń załadunkowych dawnego kamieniołomu czerwonego piaskowca. W pobliżu stało także schronisko Spitzbergbaude. Kolejną stromą ścieżką schodzimy do skraju lasu z panoramą Wzgórz Wyrębińskich i Gór Wałbrzyskich. Docieramy do zabudowań Świerków Dolnych, biegnącą zakosami ulicą przekraczamy Włodzicę i osiągamy drogę nr 381 Wałbrzych – Kłodzko. Przekraczamy wiaduktem tory u wlotu tuneli pod Świerkową Kopą i docieramy do stacji Świerki Dolne, gdzie kończy się nasza trasa.
Świerki Dolne (509 m) – dawna stacja, obecnie przystanek na linii kolejowej Kłodzko – Wałbrzych, zbudowanej w latach 1879-80. Ta jedna z najpiękniejszych linii kolejowych w Polsce zbudowana została w trudnym górskim terenie i obfituje w liczne wiadukty i tunele. Stacja Świerki Dolne powstała w 1900 r., 5 lat później rozpoczęto przewozy towarowe. Stacja połączona była koleją linową z kamieniołomem na zboczach Włodzickiej Góry, panował tu też spory ruch turystyczny, związany z wieżą widokową na tymże szczycie. W latach 90. XX w. zlikwidowano tory boczne a w 2009 r. rozebrano ostatni budynek dworcowy.
Stacja znajduje się u wlotu tunelów pod Świerkową Kopą (609 km), przecinających wododział między dolinami Włodzicy i Bystrzycy i mających 1168 oraz 1171 m długości, co czyni je drugimi pod względem długości w Polsce (nie licząc tuneli miejskich). Pierwszy tunel powstał wraz z budową linii w 1880 r., drugi wydrążono przy budowie drugiego toru w latach 1910-11 i widnieje na nim inskrypcja z datami oraz nazwiskami urzędników dyrekcji kolei we Wrocławiu, odpowiedzialnych za budowę (Rietzsch, Frewert i Buddenberg).
