Baranów - kościół
Wieś gminna w powiecie kępińskim, położona na Wysoczyźnie Wieruszowskiej, na skrzyżowaniu dróg nr 11 Poznań – Bytom i 39 Kępno – Namysłów. W okolicy odnaleziono ślady osadnictwa z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza oraz dwa grodziska. Osada wzmiankowana ok. 1241 r., jako własność klasztoru benedyktynek w Staniątkach, w latach 1250 – 1329 należał do cysterek z Ołoboku. Prawdopodobnie w XIV w. miejscowości nadano prawa miejskie, poświadczone w 1426 r., kiedy jej właścicielem został Wierzbięta z Kępna. W XV-XVI w. Baranów znacznie się rozwinął, a sąsiednie Kępno spadło do rangi wsi. Klęski żywiołowe i liczne wojny w XVII-XVIII w. doprowadziły do upadku miasta, nawet węzeł kolejowy usytuowano w Kępnie. W 1907 r. Baranów utracił prawa miejskie, przywrócone w niepodległej Polsce i ponownie odebrane w 1932 r. W 1972 r. utworzono gminę Baranów, która weszła w 1975 r. w skład województwa kaliskiego. Od 1999 r. Baranów znajduje się w powiecie kępińskim województwa wielkopolskiego.
Warto zobaczyć:
Drewniany kościół śś. Andrzeja Apostoła i Wawrzyńca. Pierwotny z 1635 r., obecny z lat 1732-34 ufundowany przez Zofię Stoińską. Jednonawowy z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, gontowy dach i wieżyczka na sygnaturkę. Wewnątrz ambona, późnobarokowy ołtarz główny z 1785 r. i trzy późnorenesansowe ołtarze boczne z ok. 1640 r. W 1869 r. do kościoła dobudowano zrębową kaplicę św. Wojciecha, wykorzystując drewno z rozebranego kościoła w Słupi pod Kępnem, stąd sygnatura 1637. Murowana dzwonnica z zegarem z poł. XIX w. fundacji Feliksa Wężyka. Obok kościoła plebania z ok. 1880 r, spichlerz z 1885 r. i kapliczka z lat 1915 – 1917.
Zrewitalizowany rynek z nową siedzibą władz gminy, szkołą i remizą straży pożarnej.
Grodzisko, tzw. Kopiec.
Kilka domów drewnianych i murowanych z XIX/XX w.
Użytki ekologiczne: Torfy i Mokre Łąki, na zachód od wsi. Obejmują one nieużytki, czasowo podtapiane łąki, oczka wodne i trzcinowiska. Występuje tu 76 gatunków ptaków, gniazdują tu błotniak stawowy, myszołów, trzciniak i gąsiorek. Zaobserwowano także żaby trawne i moczarowe oraz motyle: czerwończyk fioletek i nieparek.